بعد از بروز بالایای طبیعی مثل زلزله و طوفان یکی از مهمترین چالش‌های گروه‌های امدادی، پیدا کردن بازماندگان از زیر آوار است. همین چالش باعث شده یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه کارولینای شمالی یک سوسک سایبرگ طراحی کنند که در عملیات جستجو و نجات به گروه‌های امدادی می‌کند. آنتن این سوسک‌ها به یک کوله پشتی الکترونیکی کوچک که یک میکروفون دارد، وصل می‌شود و آنها را به سمت صداهایی مثل گریه مجروحان می‌کشد. این ربات‌های بیولوژیک یا بیوبوت از صدای خش خش سوسک و یک پلتفرم کامیپوتری مبتنی بر کینکت استفاده می‌کند.

آلپر بزکورت، رهبر گروه تحقیقاتی در نشست خبری گفت: ” در یک ساختمان ویران شده، صدا بهترین راه برای پیدا کردن بازماندگان است.”

این تیم مجبور بود برای تشخیص دقیق منبع صدا، دو نوع مختلف ربات بیولوژیک بسازد. نوع اول یک گیرنده همه سویی داشت که می‌توانست صدا را تشخیص دهد و آن را به نزدیک ترین امدادگران منتقل کند.
نوع دوم سوسک کوله پشتی دار، سه میکروفون جهت دار دارد. تراشه کامپیوتری صداهایی را که از طریق میکروفون وارد می‌شوند را شناسایی آنالیز می‌کند و به بات بیولوژیک دستور حرکت به سمت منبع صدا را می‌دهد. البته در میان آوار یک ساختمان فروریخت صداهای زیادی شنیده می‌شود؛ از صدای ناله‌های بازماندگان گرفته تا صدای ریختن قسمت‌های آسیب دیده ساختمان و ابزار کاوش.

بوزکورت در ادامه گفت: ” هدف اصلی این پروژه این است که از این سوسک‌های سایبرگ که میکروفون‌هایی با وضوح بالا دارند برای تشخیص صداهای مهم – مثل ناله‌های بازماندگان – از صداهای بی اهمیت – مثل صدای نشت لوله – استفاده کرد. وقتی بتوانید صدای مهم را تشخیص بدهید، با استفاده از ربات بیولوژیک که مجهز به آرایه میکروفون هستند منبع صدا را پیدا کنید.”

وقتی که این ربات‌های بیولوژیک به امدادگران در یافتن محل بازماندگان کمک کردند، به دنبال منبع صدای بعدی می‌روند و محل دقیق آن را پیدا می‌کنند. این تیم تحقیقاتی یک سیستم حصار نامرئی هم طراحی کرده است که می‌تواند ربات بیولوژیک را داخل محدوده مشخصی نگه دارد. این سیستم علاوه بر جلوگیری از ایجاد وحشت در عموم در اثر دیدن یک سوسک سایبرگ، ربات‌های بیولوژیک را در مجاورت یکدیگر نگه می‌دارد تا دستگاه‌های آنها به هم وصل شوند و به عنوان یک شبکه موبایل وایرلس عمل کنند.


منبع