اگر یک نظرسنجی درباره دستگاه‌های ردیابی چشمی‌انجام شود، به احتمال زیاد جمله‌هایی مثل این را می‌شنویم : تجهیزات تحقیقات علمی‌گران قیمت ، فناوری که به بهتر شدن گوشی‌های هوشمند کمک نمی‌کند و … . اما با یک نگاه جامع تر متوجه می‌شویم که فناوری‌های ردیابی چشمی‌در آینده به یکی از قابلیت‌های تعاملی عادی کامپیوتر‌ها – بویژه بازی‌ها – تبدیل خواهند شد.
فناوری ردیابی چشمی‌هر روز بیشتر به زندگی روزمره ما نزدیک می‌شود
فناوری‌های ریابی چشمی‌با ردیابی پوزیشن مردمک چشم کاربرد، یک دید دقیق از پوزیشن نگاه کاربر به کامپیوتر می‌دهد. ردیاب‌ها را میتوان بصورت مستقیم روی صورت کاربرد قرار دارد – مثل عینک‌ها – یا ردیاب را مقابل کاربر قرار داد – مثل انواعی که زیر مانیتور قرار می‌گیرد.
ردیاب‌های چشمی‌معمولاً از دوربین و لامپ‌های مادون قرمزی که چشم را روشن می‌کنند، ساخته می‌شوند. اگر چه نور مادون قرمز برای چشم انسان نامرئی است اما دوربین میتواند با استفاده از نور مادون قرمز یک تصویر سیاه و سفید تولید کند که مردمک چشم بخوبی در آن قابل تشخیص است. نرم افزار ردیاب چشمی‌با استفاده از پوزیشن مردمک در تصویر دوربین، مشخص می‌کند که کاربر به کدام نقطه زل زده است. به این ترتیب مشخص می‌شود که کاربر به صفحه نمایش کامپیوتر نگاه می‌کند یا حواسش جای دیگری است.
خب؛ این فناوری‌ها چه کاربردی دارند؟ چشم انسان حاوی اطلاعات زیادی درباره اهداف، افکار و اعمال اوست و میتواند شاخص خوبی برای علاقه مندی‌های هر فرد باشد. حرکت چشم و مسیر نگاه ما در تعامل با دیگران معمولاً ناخودآگاه است. با فناوری‌های ردیابی چشم میتوان این اطلاعات را جمع آوری کرد و از آنها برای شناخت بهتر افکار، علایق و عادات کاربر یا بهبود تعامل کاربر و کامپیوتر استفاده کرد.
فناوری ردیابی چشمی‌بیرون از آزمایشگاه
فناوری دریابی چشمی‌کاربردهای بسیار گسترده ای دارد. برای مثال، در بازاریابی و مطالعات استفاده سنجی، از این فناوری بطورگسترده ای برای مطالعه میزان تاثیر کمپین‌های تبلیغاتی یا طراحی وب سایت‌ها استفاده می‌کنند. برای کسانی که نمی‌توانند از دست‌هایشان استفاده کنند یا بکلی فلج هستند، فناوری ردیابی چشمی‌می‌تواند به آنها کمک کند تا از کامپیوتر استفاده کنند یا با سینت سایزر حرف بزنند. این افراد می‌توانند با استفاده از فناوری ردیابی چشمی‌نشانگر موس را تکان بدهند و و فقط با استفاده از چشم شان جملات را هجی کنند.
یکی دیگر از کارکردهای فناوری‌های ردیابی چشمی‌که در آینده دورتری محقق خواهد شد، لوازم خانگی هستند که وقتی به آنها نگاه کنید فرمان‌هایتان را اجرا خواهند کرد. تصور کنید به لامپ، تلویزیون، سیستم گرمایشی تان که در حالت استندبای هستند، نگاه کنید و فرمان ” روشن ” و ” خاموش ” به آن بدهید. آنها هم فرمان شما را اجرا کنند. از دیگر کارکردهای تعریف شده میتوان به پیمایش خودکار به محض رسیدن به آخر صفحه و متوقف شدن نمایش فیلم وقتی که به طرف دیگری نگاه می‌کنید، اشاره کرد.
اگرچه بیشترین کاربردهای فناوری‌های ردیاب چشمی‌در صنعت و تحقیقات است اما شرکت‌های فناوری به دنبال راه‌هایی برای استفاده عمومی‌از این فناوری هستند. کمپانی به نام Tobii – که امکان سفارش پیتزا با کنترل ذهن را فراهم کرده است – اخیراً یک ریموت ردیابی چشمی‌ساخته است تا کمپانی‌های تولید بازی را به ساخت محصولات متناسب با این فناوری تشویق کند.
کمپانی SMI هم که یکی دیگر از کپانی‌های فعال در حوزه این فناوری است، یک قرارداد همکاری با سونی برای ترکیب ردیابی چشمی‌و بازی‌های پلی استیشن ۴ بسته است.
ردیابی چشمی‌کارکردهای گسترده ای در حوزه بازی‌های رایانه ای دارد. مثلاً میتوان زاویه دید شخصیت بازی را با حرکت چشم کاربرد روی صفحه تغییر داد؛ کاری که اکنون با موس انجام می‌شود. همچنین میتواند از حرکات چشم‌ها برای هدف قرار دادن هم استفاده کرد.
یکی از جالب ترین کارکردها، تعامل با شخصیت‌های بازی است. با استفاده از فناوری ردیابی چشمی‌می‌توان شخصیت‌های بازی را طوری ساخت که مثل دنیای واقعی به نگاه تماشاگر واکنش نشان دهند.تصور کنید وارد یک فروشگاه می‌شوید و با چشم تان سلاح مدنظرتان را انتخاب می‌کنید و فروشنده مستقیماً با شما درباره آن سلاح صحبت می‌کند و به این ترتیب تعاملش با شما واقعی تر می‌شود. در دنیای واقعی حرکات چشم حاوی پیام‌های غیرکلامی‌بسیار مهمی‌است و میتوان این ویژگی را به دنیای بازی هم منتقل کرد. ایجاد واکنش‌هایی شبیه واکنش‌های واقعی در شخصیت‌ها مجازی میتواند مرحله کاملاً جدیدی در بازی‌های رایانه ای ایجاد کند.
یکی از مهمترین حوزه‌های کارکردی ردیابی چشمی‌یکی از محبوب ترین فناوری‌های روز است : عینک‌های هوشمند. بخاطر شکل عینک گوگل بسیاری از مردم فکر می‌کنند این عینک قابلیت ردیابی چشمی‌دارد اما اینطور نیست. اما اصلاً دور از انتظار نیست که نسل بعدی عینک‌های هوشمند توانایی ردیابی چشمی‌داشته باشند. به این ترتیب راه‌های بیشتری برای تعامل کاربر با صفحه مقابلش فراهم می‌شود. با اضافه شدن ردیابی چشمی‌به عینک‌های هوشمند دیگر نیازی به کنترل دستی نخواهد بود و حرکات چشم تمام کارها را برای کاربر انجام خواهد داد.
ردیابی چشمی‌به هدست‌های Oculus Rift هم رسیده است و میتواند هدست‌های مجازی را برای کاربران قابل قبولتر کند. اگر کسی حاضر یک هدست روی سرش بگذارد چرا با افزودن ردیابی چشمی‌به آن و استفاده از اطلاعات مفید چشم تجربه کاربر را بهبود نبخشیم؟ استفاده از چشم در فناوری‌های جدید یک روش ایده آل برای ایجاد تعامل دقیق تر و طبیعی تر بین انسان و دستگاه‌های هوشمند است.
